Na mijn studie aan de Universiteit van Tilburg wilde ik “uit mijn hoofd”, en iets gaan doen met mijn handen. Ik wilde aan de bak. Door corona was het eerste baantje wat ik had, niet voor de lange termijn. Daarom ging ik van content maker, naar stratenmaker. Vol goede moed stapte ik een wereld in die ik niet kende en waar ik enorm in geïnteresseerd was.
Tijdens mijn tijd als stratenmaker heb ik veel gezien, geleerd en gedaan. Het karakter van de hard werkende man blijft mij nog steeds bij. Niet lullen, maar poetsen. Ook als het regent.
Gaandeweg leerde ik echter steeds meer dat niet alleen ík problemen had met “werk”. Ook mijn baas bij het stratenmakers bedrijf had deze problemen. Maar dan omgekeerd. Hij had een schreeuwend tekort aan personeel! En wat blijkt? Uit een analyse van de NOS op basis van cijfers van het UWV worden steeds meer beroepsgroepen getroffen door krapte. Volgens Ton Wilthagen is deze “krapte nooit weggeweest, maar alleen kortstondig onderdrukt door corona”. Er is een schreeuwend tekort aan elektriciens, machinemonteurs en verpleegkundigen. Maar ook logistiek medewerkers, loodgieters en technici zijn in het hele land moeilijk te vinden. Het tekort is een direct gevolg van de bevolkingssamenstelling: het aantal ouderen neemt toe, en het aantal jongeren neemt af. En personeel uit het buitenland aantrekken of mensen omscholen kost tijd. We kunnen meer gaan werken, maar daarvoor moet het werk wel aantrekkelijker gemaakt worden. Ook zien we dat steeds meer mensen kiezen voor ‘zinvolwerk’. Dit is een andere vraag dan het vinden van ‘gewoon een baan’. Een snelle oplossing voor dit tekort aan mensen is er niet, maar belangrijk is het wel. Deze tekorten belemmeren namelijk het economisch herstel. Als we de mensen niet hebben, dan kunnen bedrijven en organisaties niet de producten en diensten leveren die ze zouden willen leveren. Hoe vullen we deze tekorten op? Simpel! We maken het werk weer aantrekkelijk en zorgen dat mensen de weg naar openstaande vacatures weer makkelijk vinden. Maar, hoe doen we dat?
De oplossing: ‘Handige Harry’! Met behulp van toegankelijke entertainment items op YouTube, gaat Handige Harry langs bedrijven om werkzaamheden van een bepaalde beroepsfunctie op een toegankelijke manier in beeld te brengen. In een aflevering gaat Handige Harry samen met een buitengewone werknemer van een bedrijf een gerichte handeling doen die is gekoppeld aan de werkzaamheid van het beroep. Hoe uitdagender hoe leuker. Denk aan het besturen van een hijskraan, het plaatsen van een zonnepaneel op een dak of het behandelen van een patiënt. De doelgroep van een aflevering zijn mensen tussen de 18-34 jaar die op zoek zijn naar werk. Een aflevering is opgesplitst in twee delen: 1) het leertraject; 2) de uitvoering. In het leertraject krijgt Harry inzicht in de te verrichten werkzaamheden. Wat moeten we kunnen? Wat laten we achterwegen? Met welke veiligheidsaspecten hebben we te maken? Dit onderdeel is erop gericht om het werk op een concrete manier toegankelijk te maken voor de kijker. De kijker moet na het kijken van dit segment denken: “dit kan ik ook!”. In het tweede deel gaat Harry ‘aan de bak’. In dit segment spant het er om. Lukt het Harry om de werkzaamheid in alle volledigheid te voltooien? Of is het toch wat te ver gegrepen? Dit segment is erop gericht om de kijker te laten deken: “dit kan ik ook!”. Aan het eind van de aflevering zit er een call-to-action waarin de kijker wordt opgeroepen dit specifieke beroep te verkennen. De video items worden dus gebruikt als middel om mensen – tussen de 18-34 die op zoek zijn naar werk – aan het werk te krijgen in een van de beroepen waar schreeuwende tekorten zijn. Denk hierbij aan: zorg, techniek, logistiek of leisure. Dit doen we op een skills-based en intersectorale manier, zodat ook iemand die niet het aangewezen papiertje heeft zich zal herkennen in de werkzaamheden.
